Thursday, 7 June 2012

چطوري بگم كه خودم با چشمهاى خودم ديدم كه خونت آب بركه را رنگين كرد و من بعد از اون ديگه هرگز از ميوه هاى اون باغ نخوردم-از كارزار تدارك رسيدگى به كشتار زندانيان سياسى در دهه شصت حمايت كنيد

جمله بالا بخشى از نامه ليلا قلعه بانى در رابطه با اعدام دو برادرش در سال 1360 ميباشد۰ رژيم برادران ليلا را، محمد 25 ساله و رضا 23 ساله را كه هر دو دانشجو بودند در فاصله سه هفته در شهريور 1360 اعدام كرد۰



خانواده ليلا تنها خانواده اى نبودند كه عزيزانشان را از دست دادند، رژيم در دهه 60 هزاران نفر را در محل كار و تحصيل و اماكن عمومى ربود ، شكنجه كرد و در يك مضحكه اى به اسم دادگاه كه تنها چند دقيقه بود حكم اعدامشان را صادر كرد، هزاران خانواده جانباخته هنوز هم نميدانند عزيزانشان در كجا دفن شده اند و در حسرت يك لحظه ديدنشان و يا شنديدن صدايشان روزها و سالها را سپرى كرده اند۰



هزاران نفر مانند برادران ليلا زنده نماندند تا به ما بگويند در زندان چه زجرى كشيده اند ، خاانواده هايشان هر شب و هر روز با اين سئوال دردناك زندگى ميكنند كه به فرزندانمان چه گذشت؟ تنها آرزوى اين خانواده ها اينست عاملين و آمرين كشتار فرزندانشان محاكمه شوند۰

.

جمله بالا بخشى از نامه ليلا قلعه بانى در رابطه با اعدام دو برادرش در سال 1360 ميباشد۰ رژيم برادران ليلا را، محمد 25 ساله و رضا 23 ساله را كه هر دو دانشجو بودند در فاصله سه هفته در شهريور 1360 اعدام كرد۰



خانواده ليلا تنها خانواده اى نبودند كه عزيزانشان را از دست دادند، رژيم در دهه 60 هزاران نفر را در محل كار و تحصيل و اماكن عمومى ربود ، شكنجه كرد و در يك مضحكه اى به اسم دادگاه كه تنها چند دقيقه بود حكم اعدامشان را صادر كرد، هزاران خانواده جانباخته هنوز هم نميدانند عزيزانشان در كجا دفن شده اند و در حسرت يك لحظه ديدنشان و يا شنديدن صدايشان روزها و سالها را سپرى كرده اند۰



هزاران نفر مانند برادران ليلا زنده نماندند تا به ما بگويند در زندان چه زجرى كشيده اند ، خاانواده هايشان هر شب و هر روز با اين سئوال دردناك زندگى ميكنند كه به فرزندانمان چه گذشت؟ تنها آرزوى اين خانواده ها اينست عاملين و آمرين كشتار فرزندانشان محاكمه شوند۰

.

No comments:

Post a Comment