Sunday, 30 January 2011



زهرا بهرامى شنبه ٢٩ ژانويه 2011 به دار آويخته شد
احزاب  پارلمانی هلند خواهان بسته شدن سفارت جمهوری اسلامی شدند

وزير امور خارجه هلند , يورى روزنتال,  اعلام كرده است كه بشدت از اعدام زهرا بهرامی شوکه شده است و تمامى ارتباطات رسمى را با ايران را در اعتراض به حكم اعدام زهرا بهرامى به حالت تعليق در آورد۔
حكم اعدام زهرا بهرامى اعتراض و خشم بسيارى از مردم و سازمانهاى آزاديخواه را بر انگيخته است,  رسانه هاى هلند خبر به دار آويختن زهرا را در سطح وسيعى انتشار دادند؛ همه علاوه بر محكوم كردن حكم اعدام  زهرا, سوالشان اين بود كه چرا دولت هلند جان زهرا را نجات نداد؟
زهرا بهرامى ٤٥ ساله،  كه  شهروند هلند نيز بود به قصد ديدن فرزندش به ايران رفته بود. وى چند روز پس از تظاهرات ششم دی (عاشورا) ١٣٨٨ دستگير شد, تحت شديدترين شكنجه هاى روحى و جسمى قرار گرفت و مجبورش كردند به عليه خود دست به مصاحبه تلويزيونى بزند۔ در اين اواخر زهرا در سلول انفرادى و تحت فشار شديد بود۔
از همان ابتدا خبر احتمال صدور حكم اعدام زهرا در رسانه هاى هلندى بسرعت پخش شد وبدنبال اطلاع رسانى و ارسال نامه هاى متعدد از سوى كميته مبارزه براى آزادى زندانيان سياسى و برخى از ر سازمانهاى حقوق بشر به وزير امور خارجه هلند و اتحاديه اروپا, دولت هلند با جمهورى اسلامى در رابطه با پرونده زهرا بهرامى تماس گرفت. در ماه آگوست ٢٠١٠ نمايندگان هلند ى پارلمان اروپا از مسئول سیاست خارجی پارلمان اروپا خواستند تا در رابطه با وضعيت زهرا بهرامى اقدام شود. اين فشارها رژيم و وزرات اطلاعاتش را برآن داشت تا با وارد کردن جرم دیگری در پرونده زهرا دستگيرى و حكم وى را توجيه كنند٬ اینبار اعلام گردید که وی به هنگام بازداشت کوکائين و هروئين به همراه داشته است! اين سياست را رژيم بارها براى توجيه اعدام زندانيان سياسى بكار برده است. دختر زهرا بهرامى , بنفشه ناجب پور بارها از دولت هلند تقاضا كرد كه مادرش را نجات دهند۔

در تاريخ ١١ ژانويه ٢٠١١ شيوا محبوبى نامه ديگرى همراه با طومار امضا شده توسط بيش از ٧٠٠ نفر را به آقاى روزنتال وزير امور خارجه هلند ارسال كرده و روى در خطر بودن جان زهرا تاكيد كرده , دولت هلند را مسول حفظ جان زهرا اعلام كرد و خواستار عكس العمل موثر و فورى دولت هلند شد۔ ما بارها تاكيد كرديم كه خطر اعدام زهرا به محض فروكش كردن فشارها روى رژيم اسلامى ايران بيشتر ميشود۔ در روز ٢٧ ژانويه ٢٠١١ در ملاقات با چند تن از مسولين كميته حقوق بشر پارلمان اروپا وضعيت زهرا بهرامى مطرح و نامه اى در اين رابطه از سوى شيوا محبوبى و طومار امضا شده به آنها تحويل داده شد۔ تمامى اين فعاليتها كمك كرد كه اعدام زهرا مرتبا به تعويق بيافتد و رژيم نتواند زهرا را اعدام كند۔ در ادامه دور جديد اعدامها از سوى رژيم , با كم شدن فشار بر روى رژيم در رابطه با وضعيت زهرا بالاخص از جانب دولت هلند, رژيم طرح شوم خود را براى كشتن زهرا عملى كرد۔

عليرغم نامه هاى مكرر كميته كميته مبارزه براى آزادى زندانيان سياسى به دولت هلند, اين دولت اقدام موثرى جهت نجات جان زهرا بهرامى انجام نداد۔ اقدام دولت هلند مبنى بر تعليق ارتباطات رسمى با ايران در اعتراض به حكم اعدام زهرا بهرامى اقدام مثبتى است اما به هيچ عنوان كافى نيست۔ دولت هلند بايد سفيرش را از ايران فرابخواند و سفارت رژيم اسلامى را در هلند ببندد۔
ما از همه مردم آزاديخواه دعوت ميكنيم كه به آقاى روزنتال وزير امور خارجه هلند نامه نوشته و خواهان بستن سفارت رژيم اسلامى در هلند بشوند۔

دولت هلند و ساير دولتها بايد احكام صادر شده توسط رژيم را و خطرى را كه متوجه جان زندانيان سياسى است جدى بگيرند و اقدام موثرى در اين رابطه انجام دهند۔ نبايد اجازه داد دولتها و سازمانهاى جهانى از زير بار مسوليت شانه خالى كنند۔

تنها راه توقف اعدام زندانيان سياسى اعتراض مداوم و موثر عليه جمهورى ااسلامى ايران ۔

نامه اعتراضى به انگليسى و فارسى ضميمه ميباشد۔

-------

آقاى يورى روزنتال

من اعتراض و خشم خود را نسبت به اعدام زهرا بهرامى ابراز ميدارم۔ زهرا بهرامى شهروند هلند بود و بايد توسط دولت شما حمايت ميشد۔ در اعتراض به اعدام زهرا بهرامى ما از شما ميخواهيم ه سفير خود در تهران را فراخوانده و سفارت رژيم اسلامى در هلند بسته شود۔



نام:

كشور :



The Netherlands Ministry of Foreign Affairs

Mr. Uri Rosenthal

PO Box 20061,2500 EB The Hague, The Netherlands

Telephone: +31 70 3486486 , Fax: + 31 70 3484848



Email form: http://www.minbuza.nl/en/The_Ministry/Contact_the_Ministry/Contact_us/General_questions_and_comments

Or email address: u.rosenthal@minbuza.nl

رونوشت: catherine.ashton@ec.europa.eu , eastgulf@amnesty.org



لطفا رونوشت نامه را براى ما نيز ارسال داريد: freepoliticalprisoners@gmail.com


---

30/01/2011



Zahra Bahrami was hanged on Saturday 29 Januarys 2011



Dutch government silently watched

one of its citizen being executed by the Islamic Regime in Iran



Minister of Foreign Affairs Uri Rosenthal has frozen all official contacts with Iran, but it’s too little too late now. This and other measures reflect the horror of the execution of the Dutch-Iranian citizen Zahra Bahrami in Iran. Zahra Bahrami was a Dutch- Iranian citizen who was arrested and sent to prison in Iran on 27 December 2009. She was hanged on 29 Januarys 2011. This proves a clear failure of the Dutch government to protect one of its citizens.



Zahra Bahrami’s execution has provoked an international outrage at the barbarous crime committed by the Islamic Regime in Iran. The Islamic regime is infamous for its execution of thousands of innocent people since took power in 1979. It is no surprise that the Islamic Regime has defied all international calls to release Zahra Bahrami, the surprise comes from the slow act of the Dutch government to protect one of its citizen. It took the Dutch Minster of Foreign Affair so long to act on behalf of Zahra, and the Dutch government was so slow in taking any serious action to guarantee her safety until it was too late. Now that she has been executed, the Dutch government has frozen all official contacts with the Islamic Regime in Iran. This is clearly not enough, and far from recalling the Dutch Ambassador from Iran, and sever all ties with the Islamic Regime, a regime with clear record of crime against humanity.



The Dutch Government’s lack of a credible negotiation on behalf of Zahrah Barhami, and lack of a serious intention to pressure the Islamic Regime to release her has lead the Regime in Tehran to carry out this heinous act without facing a real challenge.



Shiva Mahbobi, the spokesperson for Campaign to Free Political Prisoners in Iran (CFPPI) has sent numerous letters to the Dutch Foreign minister, and warned him of the consequence of inactivity in this case; she has also warned him of the Islamic Regime’s disregards for all international laws. Mrs Mahbobi has asked the Dutch Government, Foreign minister, and even the Dutch Ambassador in Iran to act fast and to pressure the Islamic Regime to release Zahra, but all these warning fell on deaf ears, and the Dutch government decided to ignore all calls to save Zahra Bahrami.

In a letter on11 January 2011 to Mr. Uri Rosenthal, The Netherlands Ministry of Foreign Affairs, Shiva Mahbobi mentioned “The time is running out and her life is in a great danger. Zahra is a Dutch citizen and her rights must be protected by the Dutch government. Failure to do so could send Zahra, an innocent person, to execution, and that short coming would be directly reflected on the Dutch government.” Again no action by the Dutch government.



Since August 2010 the CFPPI has been trying to draw an international attention towards the situation of Zahra by setting up an online petition, sending several letters to the Netherlands’ Foreign minister, contacting media and human rights organisations and holding demonstrations. The CFPPI continuously warned the Dutch government about Zahra’s case, and urged them to act on her behalf. The CFPPI has warned the Dutch government that the only way to prevent Zahra‘s execution is by exerting continuous pressure on the Islamic regime directly, but the Dutch government ignored all calls and continued its silence in this case.



The people of Netherlands ought to condemn the lack of action by the Dutch government to save Zahra Bahrami, and inquire an explanation from the Minister of Foreign Affairs. People in Netherlands need to know why their government didn’t take all the necessary measures, including restriction on the travelling of Iranian officials to the Netherlands, as a pressure tool to prevent her execution.

The Dutch government announced they have frozen official contacts with Iran to show their protest to the execution of Dutch-Iranian citizen Zahra Bahrami. This should have been done while Zahra was in prison awaiting his death sentence, this could have been done to save her from execution, but now it’s too little too late. The Dutch government needs to recall its ambassador to Iran, and close Iranian embassy in Netherlands. We ask everyone to show your protest and write to The Netherlands Ministry of Foreign Affairs.

Sample letter is provided:



Dear Mr Uri Rosenthal

I/we express my utmost anger and outrage over the execution of Zahra Bahrami. Zahra was a Dutch citizen and she should have been protected by the Dutch government. In protest to Zahra Bahrami’s execution we demand that your government must recall its ambassador in Tehran; we demand the closure of Iranian embassy in the Netherlands.

Name/ organization . . . . . . . . . . . . . . . . . .

City/country . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .





The Netherlands Ministry of Foreign Affairs

Mr. Uri Rosenthal



PO Box 20061,2500 EB The Hague, The Netherlands

Telephone: +31 70 3486486 , Fax: + 31 70 3484848



Email form: http://www.minbuza.nl/en/The_Ministry/Contact_the_Ministry/Contact_us/General_questions_and_comments

Or email address: u.rosenthal@minbuza.nl

Please send a copy to: catherine.ashton@ec.europa.eu , eastgulf@amnesty.org



Please send a copy for our record to: freepoliticalprisoners@gmail.com

.
Read more!
ملاقات هیئت كمیته بین المللی علیه اعدام و كمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی
با مسئولین كمیسیون حقوق بشر پارلمان اروپا
 درمورد گسترش اعدام در ایران و وضعیت زندانیان سیاسی

روز پنجشنبه ٢٧ ژانویه مینا احدی و شیوا محبوبی با سه نفر از مسئولین كمیسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا، هایدی هوتالا، كونسیاكو گونكاله وس و اوا هایكیلیا، در مقر پارلمان اروپا ملاقات كردند. مینا احدی و شیوا محبوبی در این نشست درمورد گسترش اعدام در ایران و اینكه جمهوری اسلامی در هفته های گذشته هر هشت ساعت یك نفر را اعدام کرده است و بطور مشخص درمورد اعدام فعالین سیاسی و خطر اجرای حكم اعدام تعداد قابل توجهی از فعالین سیاسی گزارشی یه مسئولین اتحادیه اروپا ارائه دادند و خواهان بایکوت سیاسی و دیپلماتیک جمهوری اسلامی، ممنوعیت سفر مقامات این حکومت به کشورهای اروپائی و بستن سفارتخانه های آن شدند.

در این ملاقات نمایندگان كمیته علیه اعدام و كمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، بسنده کردن اتحادیه اروپا به صرف بیانیه علیه جمهوری اسلامی را مورد انتقاد تند خود قرار دادند و انتظار مردم ایران از نهادهای بین المللی از جمله اتحادیه اروپا برای انزوای سیاسی کامل جمهوری اسلامی و فشار به جمهوری اسلامی برای پایان دادن به اعدام ها و آزادی زندانیان سیاسی را با آنها در میان گذاشتند. شيوا محبوبى از طرف كمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی, ٩ كيس زندانيان سياسى را كه در طول ٩ هفته كارزار " من صداى او هستم" تهيه و پخش شده بود و كيس زهرا بهرامى و طومار حمايت از او را به مسولين كميسيون حقوق بشر اتحاديه اروپا ارايه داد.
مسئولین كمیسیون حقوق بشر در پاسخ به این خواست، به پیچیدگی اجرای این سیاست در عمل اشاره کردند اما در عین حال علاقمندی خود را برای اقدامات سیاسی تندتر علیه حكومت اسلامی اعلام کردند. مسئولین حقوق بشر اتحادیه اروپا در عین حال بطور مشخص از مسئولین کمیته علیه اعدام و کمیته مبارزه آزادی زندانیان سیاسی خواستند که لیست زندانیان سیاسی مشخصی را که خطر اعدام آنها را تهدید میکند، به آنها ارائه دهند تا جمهوری اسلامی را برای لغو احکام اعدام آنها تحت فشار قرار دهند. این لیست در اختیار آنها قرار داده شد.
بدنبال این ملاقات، كاترین اشتون مسئول روابط خارجی اتحادیه اروپا روز گذشته در بیانیه ای از جمهوری اسلامی خواست کلیه اعدام ها را بلافاصله متوقف کند و در اسرع وقت مهلتی را برای خاتمه دادن به اعدام تعیین کند.
ما این بیانیه را هرچند ناکافی اما اقدام مثبتی میدانیم و کماکان از اتحادیه اروپا میخواهیم سفر همه مقامات حكومت اسلامی به اروپا را ممنوع كرده، سفارتخانه هایش را ببندد و این حكومت را به عنوان یك حكومت جنایتكار و قاتل مردم ایران٬ تحت فشار کامل سیاسی و دیپلماتیک قرار دهد.

مینا احدی سخنگوی کمیته بین المللی عیه اعدام

شیوا محبوبی سخنگوی کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی
٢٨ ژانویه ٢٠١١

--
--------------------
Campaign to Free Political Prisoners in Iran(CFPPI)

Shiva Mahbobi
Campaign Organiser

Address:CFPPI
BM Box 6754, London WC1N 3XX, U.K.
Tel: +44 (0) 7572356661
www.iamhervoice.wordpress.com
www.iranpoliticalprisoners.com
http://cfppi.blogspot.com
freepoliticalprisoners@gmail.com
zendani.tv@gmail.com

http://www.youtube.com/user/CFPPI2009
Facebook
Twitter


.
Read more!

Sunday, 23 January 2011

برنامه تلويزيونى " براى آزادى زندانيان سياسى"
شنبه  ٢٢ژانويه ٢٠١١---- شيوا محبوبى.

اخبار, در رابطه با روز اعتراضى ٢٩ژانويه ٢٠١٠ در حمايت از زندانيان سياسى و عليه اعدامها
كليپ كارزار " من صداى او هستم" اين هفته: محمد على حاج آقايى

Read more!

Thursday, 20 January 2011

اطلاعيه شماره ٨٤

كميته دفاع از بهنام ابراهيم زاده تشكيل شد
با اعلام همبستگي به اين كميته با تمام قوا براي آزادي بهنام ابراهيم زاده تلاش كنيم

بهنام ابراهيم زاده فعال کارگری و فعال دفاع از حقوق کودک از ٢٢ خرداد در زندان است و جانيان اسلامي به او ٢٠ سال حكم زندان و ده سال محروميت از فعاليت اجتماعي داده اند. جرم بهنام دفاع از حقوق كارگر، دفاع از حقوق كودك و حقوق انساني است. بايد به ادامه بازداشت بهنام و صدور بيست سال حكم زندان براي او وسيعا اعتراض كرد. خانواده بهنام ابراهيم زاده، در ادامه كمپيني كه براي آزادي بهنام اعلام كرده بودند، هم اكنون كميته اي در دفاع از او تشكيل داده اند، متن بيانيه اعلام موجودیت اين كميته ضميمه است، به هر شكل كه ميتوانيم به اين اعتراض بپيونديم و همراه با اين كميته براي آزادي بهنام ابراهيم زاده و همه كارگران زنداني تلاش كنيم.



كميته دفاع از بهنام ابراهيم زاده کلیه کارگران ، معلمان ، دانشجویان ، پرستاران ، نویسندگان و کلیه تشکل های اجتماعی و انسان های آزادی خواه را فراخوانده است كه در حمايت از بهنام به حركت آنها بپيوندند. وسيعا به اين فراخوان پاسخ دهيم.



طومار هاي اعتراضي بنويسيم و در حمايت از بهنام ابراهيم زاده به نهادهاي بين المللي بفرستيم. و صداي اعتراض بهنام و خانواده او را در سطح جهاني انعكاس دهيم.



بهنام ابراهيم زاده و همه كارگران زنداني بايد فورا از زندان آزاد شوند.



كارگر زنداني، زنداني سياسي آزاد بايد گردد

كمپين براي آزادي كارگران زنداني

٢٨ دي ٨٩، ١٨ ژانويه ٢٠١١

شهلا دانشفر 0044-77798 98968

Shahla_Daneshfar@yahoo.com

بهرام سروش 0044-7852 338334

Bahram.Soroush@gmail.com

http://free-them-now.blogspot.com



ضميمه:



تشکیل کمیته دفاع از حقوق بهنام ابراهیم زاده کارگر زندانی



کارگران ، مردم آزادی خواه

در تاریخ ٨۹/٣/۲۲ اسعد ابراهیم زاده (بهنام) کارگر پارسیان لوله واقع در جاده قدیم تهران - قم به جرم دفاع ازحقوق کارگران و کودکان از طرف دولت دستگیر و در زندان اوین در بند ٣۵۰ به سر می برد. بعد از چند بار محاکمه سرانجام این فعال کارگری به بیست سال زندان محکوم شده است.



ما خانواده اسعد ابراهیم زاده (بهنام) از این تاریخ ٨۹/۱۰/۲۶ اقدام به تشکیل کمیته ای به نام دفاع از حقوق بهنام ابراهیم زاده می کنیم . لذا از کلیه کارگران ، معلمان ، دانشجویان ، پرستاران ، نویسندگان و کلیه تشکل های اجتماعی و انسان های آزادی خواه می خواهیم به این کمیته بپیوندند.



۱_رحمان ابراهیم زاده

۲_عایشه مدرسی

٣_موسی ابراهیم زاده

۴_عیسی ابراهیم زاده

۵_پریزاد خسروی

۶_چیمن ملایی

۷_زبیده حاجی زاده.
Read more!
تظاهرات در دفاع از زندانيان سياسى
شنبه ٢٩ ژانویه
نه به زندان و شكنجه و اعدام
جان زندانيان سياسى در معرض خطر جدى قرار دارد
رژيم اسلامى از هر طريق ممكن و بيش از پيش زندانيان سياسى و خانواده هايشان را تحت فشار گذاشته است۔

جعفر كاظمى, زینب جلالي زاده, زهرا بهرامى, حبيب لطيفى, محمد علی آقایی, يوسف رشيدى, تنها تعداى از كسانى هستند كه در خطر اجراى حكم اعدام قرار دارند۔ اين ليست ادامه دارد . . . . . . . . . . . . .
تا حال با اعتراض و مبارزه براى آزادى زندانيان سياسى و توقف اعدامها توانسته ايم رژيم را وادار به عقب نشينى كنيم و تنها با ادامه اين مبارزه است كه ميتوانيم جان زندانيان سياسى را نجات دهيم۔
روز شنبه ٢٩ ژانويه ٢٠١١ در دفاع از زندانيان سياسى يكصدا در مقابل سفارتخانه هاى رژيم اسلامى, مراكز عمومى وميادين شهر تجمع ميكنيم۔ و هر چه رساتر صداى زندانيان سياسى را به گوش جهانيان ميرسانيم و اعلام ميكنيم:
احكام اعدام هر چه سريعتر ملغى بايد گردد!

زندانيان سياسى فورى و بدون قيد و شرط آزاد بايد گردند!

تماس با كميته مبارزه براى آزادى زندانيان سياسى براى تظاهرات در كشورهاى زير:

لندن انگلستان

شنبه ٢٩ ژانویه، ساعت ٢ تا ٤ بعدازظهر، میدان ترافالگار

Trafalgar Square, North Terrace, National Gallery مقابل

تلفن تماس: عليرضا رشيدى: 07515732665

سوئد- استکهلم

٢٩ ژانویه ساعت ٢ تا ٤ در میدان سرگل

تلفن تماس: ممد اميرى : 0737801510

تورنتو-كانادا

شنبه |٢٩ ژانویه، ساعت ٢ تا ٤ بعدازظهر

محل: تقاطع یانگ و دانداس، مقابل در اصلی ایتون سنتر

تلفن تماس: رامين ژوبين 6478629472

اسلو-نروژ

شنبه ٢٩ ژانویه، ساعت ١ تا ٢ بعدازظهر مقابل سفارت جمهوری اسلامی

ساعت ٢ و نیم تا ٣ و نیم در محل وزارت امور خارجه نروژ

تلفن تماس: ابولقاسم كاردار : 041333268

دنهاگ- هلند

جمعه ٢٨ ژانویه، ساعت ٣ تا ٥ بعدازظهر مقابل پارلمان هلند

تلفن تماس: یلدا بیرام 0031650994005

هامبورگ- آلمان

تلفن تماس: پدرام رضازاده 017648325613

ليست تظاهراتها در ساير كشورها:

http://notonemoreexecution.org

URGENT ACTION

Action day to support political prisoners in Iran

Saturday 29 January 2011

Tens of political prisoners are in danger of being executed

The Islamic regime in Iran have started a new wave of execution, tens of political prisoners have been sentence to death, many more are in danger of being executed, and the following names are only a few of them.

Political prisoners Jafar Kazemi, Zeinab Jalali, Zahra Bahrami, Habib Latifi, Mohamad Ali Aghaee, Yousef Rashidi, Mohsen and Ahmad Daneshpour are in imminent danger of being executed. Their execution sentences can be carried out at any moment.

The only way to stop the Islamic regime of Iran from executing prisoners is by gathering an international support for these prisoners. Sakineh Ashtiani’s life has been so far saved because of the collective effort of thousands of people all around the world.

At the moment hundreds of political prisoners are being tortured every day and their lives are in a grave danger, their families have been threatened or arrested for publicising the news about their loved one in prison.

People in Iran need your support; No matter where you are, you can be the voice of a political prisoner in Iran and put pressure on the regime to stop execution and torture.

If the political prisoners and their families have been silence by torture, imprisonment, threat and harassment, then you can be their voices.

Join us on

Saturday 29 January 2011

Political prisoners and their families need your support.

Together we can make a difference.

Join us on demonstrations in different cities listed below:

UK- London

Saturday 29 January, 2:00 PM – 4:00 PM

Trafalgar Square, North Terrace, outside of the National Gallery

Contact CFPPI: Alireza Rashidi on 07515732665

Sweden -Stockholm

Saturday 29 January, 2:00 PM – 4:00 PM

Sergel Plaza

Contact CFPPI: Mamad Amiri on 0737801510

Canada – Toronto

Saturday 29 January, 2:00 PM – 4:00 PM

Yonge St. and Dundas St

In front of the Eaton Centre

Contact CFPPI: Ramin Joubin on 6478629472

Norway- Oslo

Saturday 29 January, 1:00 PM – 2:00 PM

In front of the embassy of the Islamic regime of Iran in Oslo

Saturday 29 January, 2:00 PM – 3:00 PM
In front of the Ministry of Foreign Affairs in Oslo

Contact CFPPI: Abolghasem Kardar on 041333268

The Netherlands- The Hague

In front of the Parliament

Friday 28 January, 3:00 PM – 5:00 PM

Contact CFPPI: Yalda Beiram on 0031650994005

Germany- Hamburg

Contact CFPPI: Pedram Rezazadeh on 017648325613

To see the list of demonstration in other cities see:

http://notonemoreexecution.org.
Read more!

Friday, 14 January 2011

تظاهرات در دفاع از زندانيان سياسى
شنبه ٢٩ ژانویه
نه به زندان و شكنجه و اعدام
جان زندانيان سياسى در معرض خطر جدى قرار دارد

رژيم اسلامى از هر طريق ممكن و بيش از پيش زندانيان سياسى و خانواده هايشان را تحت فشار گذاشته است۔
جعفر كاظمى,   زینب جلالي زاده, زهرا بهرامى, حبيب لطيفى, حسين خضرى , محمد علی آقایی, يوسف رشيدى, تنها تعداى از كسانى هستند  كه در خطر اجراى حكم اعدام قرار دارند۔ اين ليست ادامه دارد . . . . . . . . . . . . .

تا حال  با اعتراض و مبارزه براى آزادى زندانيان سياسى و توقف اعدامها توانسته ايم رژيم را وادار به عقب نشينى كنيم و تنها با ادامه اين مبارزه است كه ميتوانيم جان زندانيان سياسى را نجات دهيم۔  
 
روز شنبه ٢٩ ژانويه ٢٠١١ در دفاع از زندانيان سياسى  يكصدا در مقابل سفارتخانه هاى رژيم اسلامى, مراكز عمومى وميادين شهر تجمع ميكنيم۔  و هر چه رساتر صداى زندانيان سياسى را به گوش جهانيان ميرسانيم و اعلام ميكنيم:

احكام اعدام هر چه سريعتر ملغى بايد گردد!
زندانيان سياسى فورى و بدون قيد و شرط آزاد بايد گردند!


كميته مبارزه براى آزادى زندانيان سياسى
١١ ژانويه ٢٠١١ برابر با ٢٢ ديماه ١٣٨٩

Read more!

Thursday, 13 January 2011

زهرا هر لحظه ممكن است اعدام شود



زهرا بهرامى ٤٥ ساله،  كه  شهروند هلند نيز ميباشد به قصد ديدن فرزندش به ايران رفته بود. چند روز پس از تظاهرات ششم دی (عاشورا) ١٣٨٨، وی در اتومبيلی همراه با سه نفر دیگر درحال تردد در تهران توسط ماموران وزرات اطلاعات دستگير شد. ابتدا به زندان اوين٬ سپس به  زندان گوهردشت منتقل شد و پس از مدتی برای باز جویی بیشتر به زندان اوین و به بند مخوف ۲۰۹ منتقل گردید.

مدتهای طولانی وی در سلول انفرادی محبوس بود. از ملاقات با خانواده‌اش محروم گردید و طی مدت بازداشت وی اجازه یافته است صرفا چند دقيقه با خانواده‌اش تلفنی صحبت کند. مامورین وزرات اطلاعات به خانواده‌ زهرا فشار آوردند که از هرگونه افشاگری و اطلاع ‌رسانی به خبرگزاریهای خارجی پرهیز کنند. شکنجه‌های جسمی و روانی ممتد و فشار روانی در سلول انفرادی٬ محروم بودن از وکيل و حيله‌گریهای کثیف بازجويان وزرات اطلاعات او را وادار به اعترافات تلويزيونی علیه خودش کرد. "اعترافات" زهرا بلافاصله عليه وی بکار گرفته شد.
. يورى روزنتال وزیر امور خارجه هلند٬ اخيرا از سفیر ایران در هلند خواست تا سريعا سرنوشت زهرا بهرامی را مشخص كرده و به دولت هلند اطلاع دهند. كميته مبارزه براى آزادى زندانيان سياسى بارها از دولت هلند درخواست كرده ايم كه جهت نجات جان زهرا بهرامى اقدامات موثرى به عمل بياورند, زهرا شهروند هلند نيز ميباشد و دولت هلند مسئول حفظ سلامتى و جان او ميباشد.
زهرا در وضعیت جسمی و روانی بسیار درناکی است.
همانطور كه قبلا به اطلاع رسانديم کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی با پیگیری وبکار گرفتن همه توان خود برای آزادی زهرا از چنگال خونین این جانیان بکار برده و خواهد گرفت. زهرا درانتظار اقدامات فوری همه ماست.
ما مصرانه از شما مردم آزادیخواه در سراسر جهان میخواهیم که دفاع از زندانیان و دستگیر شدگان مبارزات اخیر را در سرلوحه فعالیتهای خود قرار دهید٬ جمهوری اسلامی با ریختن خون زندانیان سیاسی و ایجاد فضای رعب و وحشت تلاش دارد روحیه آنان را در زندانها بشکند و هم تاثیرات مبارزات مردم در داخل و خارج برای رهایی زندانیان سیاسی را خنثی کند. تلاشهاى مذبوحانه رژيم و این پرونده سازی کثیف و ضد بشری باید از جهان متمدن پاسخ دندان شکن بگیرد.
با ارسال نامه به وزير امور خارجه هلند و امضا طومار حمايت از زهرا بهرامى به كمپين نجات جان زهرا بپيونديد. زندگى زهرا در خطر است!
براى امضا كردن طومار به سايت كميته مراجعه كنيد: www.iranpoliticalprisoners.com
( اين طومار به يورى رزنتال , وزير امور خارجه هلند و پارلمان اروپا ارسال ميشود)

نامه اعتراضى ضميمه ميباشد.

لطفا يك كپى از نامه اعتراضى خود را به ما ارسال داريد

كميته مبارزه براى آزادى زندانيان سياسى در ايران
 

دوازدهم ژانويه ۲۰١١, ٢٢ديماه١٣٨٩
 


Urgent Appeal:

11 January 2011
The Netherlands Ministry of Foreign Affairs
Mr. Uri Rosenthal
PO Box 20061, 2500 EB, The Hague, The Netherlands
Re: Ms. Zahra Bahrami

Dear Uri Rosenthal

I am writing in regards to Zahra Bahrami's case, her alleged conviction, her trial and her death sentence by the Islamic Regime in Iran.

I am aware of all your efforts to communicate with the Iranian authorities regarding Zahra Bahrami’s case; I am also aware that the Iranian government has not taken any action thus far.

I would like to draw your attention to the urgency of Ms. Bahrami’s case and the fact that the only way to prevent Ms Bahrami’s execution is by putting a constant pressure on the Iranian regime and its embassy in the Netherlands.

Under the article 5 of the Vienna Convention on Consular Relations (24 April 1963), Promoting and protecting the interests of Dutch nationals abroad is one of the core tasks of the Ministry of Foreign Affairs.
The time is running out and her life is in a great danger. Zahra is a Dutch citizen and her rights must be protected by the Dutch government. Failure to do so could send Zahra, an innocent person, to execution, and that short coming would be directly reflected on the Dutch government.
We urge you to take an action immediately. Ms Bahrami’s execution sentence can be carried out at any moment. People around the world expect you to act urgently.

Please see below list of 717 people who have supported Zahra Bahrami through our ongoing online petition.

Sincerely yours

Shiva Mahbobi

Spokesperson

Campaign to Free Political Prisoners in Iran (CFPPI)
Cc:

Cees J. Kole

Ambassador of the Kingdom of the Netherlands in Tehran

Catherine Ashton

High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy
Zahra Bahrami’s death sentence has been confirmed
Her execution sentence can be carried out at any moment

Zahra Bahrami, a Dutch- Iranian citizen has been held in prison in Iran since 27 December 2009. Zahra Bahrami travelled to Iran to visit her family, and while there, she was arrested and charged allegedly with “Moharebeh” (which means enemy of God) and “acting against national security”. Zahra was tortured and forced to make a televised “confessions” to admit her charge. Zahra was trailed on 16 August 2010, but was denied access to a lawyer. During the trial she repeatedly requested to have an access to a legal representative, but her request was ignored.

Since August 2010 Campaign to Free Political Prisoners in Iran (CFPPI) has been trying to draw an international attention towards the situation of Zahra by setting up an online petition, sending several letters to the Netherlands’ foreign minister, contacting media and human rights organisations and holding demonstrations. Hundreds of people have already sent protest letters to the Iranian regime in support of Zahra demanding her immediate release.

The European Parliament resolution of 8 September 2010 on the human rights situation in Iran stated that: “the Iranian Government reconsider Zahra Bahrami's case, immediately grant her access to a lawyer and consular assistance, release her or grant her due process; calls on Baroness Ashton, the Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy, to raise the issue of Zahra Bahrami's detention with the Iranian authorities”.

The Iranian authorities have come up with a new accusation which claims that Ms Bahrami had cocaine and opium in her possession at the time of her arrest. This is a well known tactic of the Iranian regime to use drug as pretext to legitimised execution of Zahra who is a political prisoner.

In an interview with Radio Netherlands Banafshe Najebpour, Zahra’s daughter mentioned: "The last time I have seen my mother was Tuesday last week. She was doing quite well, and she was certain that she would receive help from the Dutch government because she knows she hasn’t done anything wrong. But we didn’t get any help."

Campaign to Free Political Prisoners in Iran (CFPPI) is seriously concerned about Zahra’s life and safety. CFPPI has been campaigning to support and to demand Zahra Bahrami to be freed immediately. CFPPI has asked people to keep the pressure on the Islamic regime of Iran to free Zahra Bahrami. We have also urged Dutch Ministry of Foreign Affairs to take an action to save Zahra’s life. Zahra is a Dutch citizen and her rights must be protected by the Dutch government. We call on all human rights organisations and concerned individuals to write to Dutch Ministry of Foreign Affairs, Mr. Uri Rosenthal and urge him to take an action to save Zahra Bahrami.

The only way to prevent Zahra‘s execution is by exerting continuous pressure on the Islamic regime directly.

Zahra Bahrami and his family need your support



Campaign to Free Political Prisoners in Iran (CFPPI)

12 January 2011

Take an action, by sending a protest letter to the address below:

Dear Mr Uri Rosenthal

I/we express concern for the situation of Zahra Bahrami. I/we urge the Dutch government to put pressure on the Islamic Regime of Iran to overturn Zahra’s dead sentence and release Zahra Bahrmai immediately and unconditionally.

Name/ organization . . . . . . . . . . . . . . . . . .

City/country . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

The Netherlands Ministry of Foreign Affairs

Mr. Uri Rosenthal

PO Box 20061,2500 EB The Hague, The Netherlands

Telephone: +31 70 3486486

Fax: + 31 70 3484848

Email form: http://www.minbuza.nl/en/The_Ministry/Contact_the_Ministry/Contact_us/General_questions_and_comments

Or email address: u.rosenthal@minbuza.nl

Please send a copy to:

catherine.ashton@ec.europa.eu , eastgulf@amnesty.org , info@leader.ir

Mr Cees J. Kole , Ambassador of the Kingdom of the Netherlands in Tehran, Email: teh@minbuza.nl

You can also send your protest letters to the Iranian Embassy in your country.

Please send a copy for our record to: freepoliticalprisoners@gmail.com

Sign our online petition in support of Zahra Bahrami

http://www.petitiononline.com/zahra123/petition.html

(This petition will be sent to Dutch Ministry of Foreign Affairs, Mr. Uri Rosenthal and members of European Parliament)

--------------------
Campaign to Free Political Prisoners in Iran(CFPPI)

Shiva Mahbobi
Campaign Organiser

Address:CFPPI
BM Box 6754, London WC1N 3XX, U.K.
Tel: +44 (0) 7572356661
www.iamhervoice.wordpress.com
www.iranpoliticalprisoners.com
http://cfppi.blogspot.com
freepoliticalprisoners@gmail.com
zendani.tv@gmail.com

http://www.youtube.com/user/CFPPI2009
Read more!

Monday, 3 January 2011

نامه حسین خضری، زندانی محکوم به اعدام



مدت ۴۹ روز تحت شکنجه بودم ازقبیل ضربه زدن با لگد به اندام های تناسلی و خونریزی و تورم آن نواحی از بدنم به مدت چهارده روز
حسین خضری زندانی سیاسی محکوم به اعدام، طی نامه ای به افکار عمومی و سازمان های و نهاد های حقوق بشری، خواهان پیگیری طرح شکایت خود از دستگاه اطلاعاتی، سپاه پاسداران و دستگاه قضایی شده است.
به گزارش ارگان خبری فعالان حقوق بشر در ایران، وی در بخشی از نامه خود می گوید به مدت ۴٩ روز در سلول های انفرادی سپاه و در بازداشتگاهی مخفی که زیر نظر سازمان زندان های نیست به شدت شکنجه و وادار به اعتراف شده است.
متن این نامه به شرح زیر است
.
اینجانب زندانی سیاسی حسین خضری که به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی ارومیه و همچنین تایید شعبه ده دادگاه تجدید نظر آذرباییجان غربی و همچنین تایید حکم صادره از سوی شعبه ٣۱ دیوان عالی کشور به اعدام محکوم شده ام.

برای پرده برداشتن از نحوه بازجویی، بازپرسی و دادگاهی که شدیدا از انعکاس و نحوه چگونگی مراحل ذکر شده به افکار عمومی و بیدار جامعه مدنی داخل و خارج جلوگیری به عمل آمده و می آیدو حتی از نامه سرگشاده ای که به عنوان اعتراض قانونی به مراحل پرونده سازی به ریاست قوه قضاییه کشور نوشته بودم مسئولین زندان از تایید آن امتناع می کنند.
با وجود تمامی این مشکلات بنده شرح مختصری از وضعیتی که به بنده وارد شده و به نوعی تا به حال ادامه دارد میدهم باشد که گوشی شنوا شنیده و زبانی حق گو شروع به بازگو و ارسال مطالب زیر نماید.
اینجانب در تاریخ دهم مرداد ماه ٨٧ در شهرستان کرمانشاه توسط نیروهای سپاه نبی اکرم آن شهرستان دستگیرشدم و مدت ۴٩ روز که در اختیار نیروهای سپاه نبی اکرم کرمانشاه بودم ومتحمل شکنجه های فیزیکی و روحی در زمان بازجویی بودم که شکنجه ها از نظر فیزیکی شامل :
۱- کتک زدن به مدت چندین ساعت در هر روز
٢- ایجاد فشار روحی و روانی در حین بازجویی
٣- تهدید بازجویی هایم مبنی بر آنکه اگر آن مواردی که ما میگوییم قبول نکنی به برادر و داماد خانواده شما میتوانیم برچسب فعالیت های غیرقانونی علیه نظام بزنیم
۴- ضربه زدن با لگد به اندام های تناسلی من و خونریزی و تورم آن نواحی از بدنم به مدت چهارده روز
۵- پارگی پای راستم تقریبا به اندازه ٨ سانتیمتر به علت ضربه محکم پای بازجو که هنوز قابل مشاهده است
۶- وارد کردن ضربات متعدد به تمامی بدنم با باتوم این موارد در مدت ۴٩ روز بازداشت بنده در بازداشتگاه سپاه پاسداران کرمانشاه بود.
حال سوالی که مطرح می گردد این است که مگر در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل ٣٨ آن صراحتا بیان نشده است هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع‌ممنوع است‌، اجبار شخص به شهادت‌، اقرار یا سوگند مجاز نیست‌و چنین شهادت و اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است‌ و متخلفین از این اصل مجازات می شوند.
در حالی که به آن صورتی که ذکر کردم بنده در مدت بازداشت در سپاه نبی اکرم کرمانشاه هم متحمل شکنجه فیزیکی شده ام هم شکنجه روحی و روانی .پس چطور اقرارهای بنده که به زور شکنجه از من گرفته اند دلیل و مدرک معتبری برای دادگاه شده و بنده را به چنین حکم سنگینی یعنی اعدام محکوم کرده اند.
بعد از آن در مورخ ٢٨ شهریور ٨٧ بنده را از سپاه نبی اکرم کرمانشاه به سپاه المهدی ارومیه منتقل کردند و در آنجا نیز تحت انواع شدیدترین شکنجه های فیزیکی و روحی قرار گرفتم .
دوباره مورخ ۱۶ دی از بازداشتگاه سپاه المهدی شهرستان ارومیه به اداره کل اطلاعات اذرباییجان غربی منتقل شدم و تا تاریخ ٢۶ بهمن همان سال تحت اختیار اداره اطلاعات ارومیه بودم و تمامی موارد شکنجه در طی بازداشتم در اداره اطلاعات ارومیه اجراو اعمال شد.
بعد از آنکه بنده را به زندان ارومیه منتقل کردند در تاریخ ٢۱ اردیبهشت ٨٨ برای اولین بار و آخرین بار بنده را در شعبه یک دادگاه انقلاب اسلامی ارومیه دادگاهی نمودند که در جلسه دادگاه نماینده اداره اطلاعات ارومیه و دادستان حضور داشتند و قبل از آن هم اینجانب را ماموران اداره اطلاعات ارومیه تهدید کردند که نه از شکنجه باید حرفی بزنی و نه در مورد بازجویی های که از تو گرفته ایم البته به زور شکنجه! بالاخره با این جو سازی در دادگاه بدوی و همچنین با عدم اعطای زمان کافی برای بنده برای دفاع از خودم و جمع جور کردن محاکمه بنده در حدود ده دقیقه و اتمام آن کاملا جای سوال برای بنده شد که آیا در عرض ده دقیقه و با آن اتمسفر حاکم بر فضای دادگاه چطوری من و وکیلم میتوانستیم از اتهامات وارده دفاع نماییم و چگونه از این اتهام سنگین برائت کنیم.
سوال دیگری که برای من متصور می شود این است که آیا حضور من در جلسه ای دادگاه به منزله اجرای اجباری نمایشی درام و کمدی نبود که فقط آقایان گفته باشند که متهم در دادگاه حضور بهم رسانده و با توجه به طی مراحل دادگاهی محکوم شد .
سوال بعدی هم آن که در دادگاه به قاضی پرونده ام آقای درویشی، رییس شعبه یک بیان کردم که بسیاری از بازجویی های خود را قبول ندارم زیرا به زور شکنجه های فیزیکی و روانی مجبور به قبول آن مطالب گشته ام در حقیقت آنها را به من دیکته کرده و قبولانده اند، ولی با این همه قاضی پرونده هیچ اعتنایی به مطالبم ننمود توضیح آن که اعمال شکنجه از سوی بازجو هایم با توجه آنکه ایشان یعنی بازجویان مرا تهدید کرده بودند به قاضی گفتم ولی افسوس از گوش شنوا، متاسفانه قاضی بدون هیچگونه تحقیق و تفحصی در مورد ادعای شکنجه بنده مبادرت به صدور رای اعدام نمود و رای همان دادگاه بدوی توسط شعبه ده تجدید نظر استان آذرباییجان غربی در مورخ ۱٧ مرداد ٨٨ تایید شده و در تاریخ ۱۱ مرداد حکم قطعی صادر شده و در زندان مرکزی ارومیه به من ابلاغ گردید.
درضمن من تا قبل از قطعی شدن حکم دادگاه دست از تلاش بر نداشتم و در تاریخ ۵ مرداد از نوع رفتار غیرانسانی و غیرقانونی بازجو هایم به دادسرای نظامی شهرستان ارومیه شکایت کردم که مورخ ۱۰ بهمن ٨٨ ابلاغ گردیده است.
شکایتم از دادسرای نظامی به دادسرای عمومی رسید و همان موقع به برادرم در مورخ ٢٧ بهمن ٨٨ ابلاغ شده است به محض شکایت بنده از نحوه بازجویی و برخورد ماموران سپاه المهدی و اداره اطلاعات ارومیه در تاریخ ۱۶ آذر ٨٨ به بازپرسی شعبه هشتم احضار و وضعیت شکنجه و نحوه برخورد بازجویان را اعلام و همچنین مدارک پزشکی که دال بر شکنجه شدن اینجانب مینمود تقدیم کردم و در ضمن درخواست معرفی به پزشکی قانونی را نمودم و تعجب آور انکه بازپرس شعبه ٨ در برابر اظهارت بنده حتی نخواست برای اثبات راست یا دروغ بودن موارد ذکر شده، بنده را به پزشکی قانونی اعزام نماید.
در تاریخ ۱٣ بهمن ٨٨ یعنی درست بعد از آنکه بنده طرح شکایت نموده و در بازپرسی شعبه ٨ اظهارت خود را نوشته و مدارک پزشکی را تقدیم بازپرس نمودم و پرونده در دادسرای نظامی عدم صلاحیت خورده و به دادسرای عمومی رفته به عبارتی ۳ روز بعد از نامه نگاری اداره سازمان قضایی نیروهای مسلح استان آذربایجان غربی با دادسرای عمومی در خصوص عدم صلاحیت رسیدگی دادسرای نظامی ارومیه و ارجاع پرونده به دادسرای عمومی مرا به اداره اطلاعات ارومیه برده و در مدت ٣ روزی که در بازداشتگاه مرکزی اداره اطلاعات ارومیه بودم انواع و اقسام تهدید ها مبنی بر آنکه اولا چرا بر علیه ما در دادگاه طرح شکایت کردی ثانیا در برابر دوربین فیلم برداری حاضر به اعتراف نوشته های که ما به شما می دهیم باشید و متذکر گردید که هیچ نوع بد رفتاری و شکنجه نشده ما نیز در عوض نسبت در رای که برایت صادر شده تخفیفاتی را به وجود می آوریم.

در حقیقت آشکارا تهدید بنده و ایجاد فضای سوداگری و عامه گری انگار سرنوشت انسانها نیز مانند کالا قابل داد و ستد است در حالی که انتقال من از زندان ارومیه به اداره اطلاعات باعث ایجاد استرس و دلهوره شدید در بین اعضای خانواده ام شده و با توجه به انکه پدرم برای کسب اطلاع از وضع بنده به اداره اطلاعات ارومیه مراجعه و متاسفانه با شنیدن جواب های گنگ و مبهم تصور می کنند که شاید مرا اعدام کرده اند و ایشان همانجا جلوی درب اداره اطلاعات ارومیه دچار سکته مغزی شده و بعد از اعزام به بیمارستان دار فانی را وداع میگویند این نیز برگ دیگری از جنایات دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی ایران که با ایجاد نگرانی برای خانواده ضربه مهلک هم به من هم به خانواده ام وارد کردند که از صدها اعدام کردن برایم بدتر بود حال چه کسی جوابگویی این مسائل است خدا می داند.
جالب آنکه بیست روز بعد از فوت پدرم نگذشته بود که آقایان عوض عرض تسلیت به بنده مرا بدون هیچگونه دلیلی و بدون هیچ اطلاعی به زندان قزوین تبعید کردند حال تصور کنید که من در چه حالت روحی قرار گرفته بودم و مهم تر از همه آنکه بعد از چند ساعت که به طور چشم بسته و پا بسته و دست بسته به من گفتند که چیز خاصی نیست و تو را به زندان دیگری انتقال میدهیم .
در مورخ ٣۰ فروردین قرار منع تعقیب در شعبه ۱۰۴ جزایی ارومیه صادر گردید حال آنکه شعبه ۱۰۴ جزایی نه بازجویی های بنده و نه حتی نماینده ای از سپاه پاسداران و یا اداره اطلاعات را برای توضیح مسائل نه به بازپرسی نه به شعبه ای فرا خواند و نه با معاینه ای بنده توسط پزشک قانونی موافقت نمود حال بر چه مبنایی قرار منع تعقیب صادر کرد نمی دانم.
در کیفر خواست صادره از سوی اداره اطلاعات و هم حکم دادگاه اینجانب حسین خضری به عنوان محارب شناخته شده ام در صورتی که مصادیق محاربه نه بر بنده صادق است نه محرز اولا بنده هنگام دستگیری مسلح نبودم چون بنده فعالیت سیاسی به طور مدنی میکردم ثانیا هیچ اقدام مسلحانه ای علیه جمهوری اسلامی ایران نکرده ام همچنین بنده حدود ٨ ماه در سلول های انفرادی سپاه نبی اکرم کرمانشاه و سپاه المهدی ارومیه و اداره اطلاعات ارومیه تحت بدترین شکنجه های فیزیکی و روانی و انواع تهدید ها و تحقیرها بوده ام .
به طوری که بازداشت طولانی مدت بنده به مدت ٨ ماه در آن سلول های انفرادی چنان بر سیستم عصبی و حالات روحی و روانی ام تاثیر سو گذاشته بود که اقدام به خودکشی کردم آن هم ٢ بار! چون واقعا شکنجه ها و نوع رفتار غیر انسانی بازجویان به حدی بود که مرگ را بهتر از آن طور زندگی و زنده ماندن میدانستم و جایی بسی سوال است که در کجای دنیا فردی را ٨ ماه در سلول انفرادی مورد آزار و اذیت جسمی و روحی قرار داده اند و هیچگونه ملاقات را با وکیل یا خانواده و یا حتی تماس تلفنی با ایشان داشته باشد.
در پایان بنده زندانی سیاسی حسین خضری با توجه با آنکه تحت شدیدترین مراقبتهای امنیتی زندان قرار دارم و به طوری که حق نامه ای سر گشاده که به بالاتربن مرجع قضایی کشور نوشته ام بدون هیچگونه دلیل قانونی و خاصی از تایید اثر انگشت نامه بنده خودداری و اصل نامه نوشته شده را حفاظت زندان از بنده گرفته و باز پس نمی دهد.
حال با توجه به آشکار نبودن زمان اجرای حکم اعدام بنده که آیا فرداست یا پس فرداست از انتشار کوچکترین خبر حتی خبر سلامتی خویش به صورت راحت و آزادانه محروم می باشم لذا تحت چنین شرایط فوق سنگین امنیتی از تمامی مجامع بین المللی و سازمانهای کانون مدافع حقوق بشر و حتی افرادی که در مورد حقوق زندانیان سیاسی و همچنین در زمینه حقوق بشر فعالیت می کنند تقاضا دارم که صدای سرکوب شده مرا به گوش انواع بشریت رسانده و از هم اکنون تمامی آن مراجع و آن افراد را به عنوان وکیل رسمی خود می شناسم که هر سوالی را به نام بنده در جهت برگزاری یک دادگاه صالح و بی طرف بازبینی دوباره پرونده به طور واضح و آشکار بدون مخفی کاری، پیگیری و موضوع شکنجه وارده بر بنده را اقدام و اعمال نماید .
در پایان از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد؛ عفو بین الملل و تمامی مجامع حقوق بشر در خواست می نمایم با انتشار نامه اینجانب و پیگیری مسائل مطرح در آن اقدام نماید
حسین خضری
زندانی سیاسی محکوم به اعدام زندان مرکزی ارومیه بند12.
منبع شمس نیوزhttp://sahamnews.org/?p=10721




TAKE ACTION for Hossein Khezri, Age 28, Political Prisoner at Risk of Imminent Execution in Iran
Posted on November 21, 2010 by missionfreeiran
[FRANCAIS] [DEUTSCH (Facebook)]
Twenty-eight year old Hossein Khezri has been under torture since end-July 2008. Orders to go forward with his execution have been received by the office of sentence implementation at Orumiyeh prison, where Khezri is being held, and his execution is believed to be imminent.
In this post you will find a short sample letter that you can use to advocate on behalf of Hossein Khezri; below that is a letter that Khezri has written describing his tortured sufferings as a political prisoner in Iran. In a final effort to avoid execution, Khezri himself has stated that, “From now on, I formally recognize all of you as my lawyers and ask you to help me take my case to a fair and just court without any secrecy, and with complete openness I will answer any and all of your questions. Finally I ask the UN Human Rights Commissioner to kindly read, publish and take on my case.” In accordance with Khezri’s request, the sample letter is targeted at the UN’s High Commissioner of Human Rights, Navi Pillay.
SAMPLE LETTER:
TO: npillay@ohchr.org, urgent-action@ohchr.org
CC: inquiries@un.org, info_leader@leader.ir
Ms. Pillay:
I am writing to you with an urgent request that you issue a demand for the Islamic Republic to immediately and unconditionally release all political prisoners in Iran, including Hossein Khezri, a 28-year-old political prisoner held in Orumiyeh prison in Iran. He has been repeatedly severely tortured, and the Islamic Republic regime has now issued orders for his immediate execution.
I fully expect the United Nations to finally take action on this and all other cases of political prisoners in Iran. People of the world do not accept the continued detentions, tortures and executions perpetrated by the Islamic Republic, and we do not tolerate the UN’s refusal to act substantively in these matters.
Sincerely,
[your name]
Condemned Prisoner Hossein Khezri Appeals to UN, HR Orgs
Hossein Khezri (also written Khazri or Khazari), a prisoner of conscience in Iran sentenced to death, writes to international Human Rights organizations:
I, Hossein Khezri, am a political prisoner accused of activities against national security by the 10th branch of the Revolutionary Court of Orumiyeh. This charge was upheld by the 10th branch of the court of appeals in Western Azerbaijan and confirmed by the 31st branch of the Supreme Court. I am sentenced to death.
I will attempt to reveal the methods used during my interrogations, the investigation and the trial; despite the court’s effort to forbid even a mention of such activities to the people of Iran and the international community, and even their refusal to acknowledge my open letter to the Justice Department. Despite all their efforts, I will attempt to report to the world some of the situation to which I am still subject, in hopes that there be someone to hear my voice.
I have been in detention since 9 Mordad 1387 (31 July 2008). I was arrested in Kermanshah by the Nabi Akram Sepah branch, and was under the authority of same for 49 days. During that time I was subject to severe physical and mental torture including the following:
1. Beatings for several hours every day;
2. Psychological pressure and intimidation during interrogation;
3. Threats to implicate my brother, brother-in-law and my family in “illegal activities” against the government;
4. Kicks to my genitals which caused bleeding and severe swelling of my genitalia for 14 days;
5. Open wound to my right leg , measuring 8 centimetres (approximately 4.5 inches) resulting from kicking by the interrogator, which is still open;
6. Severe blows to my entire body with night sticks for 49 days, causing bruising and inflammation all over my body.
Under section 38 of Iran’s constitution, torture to extract confession is strictly forbidden, and forcing a person to testify, confess or take an oath under duress is illegal, and any results obtained by such methods are considered null and void. Furthermore, the same law states that those who break this law shall be prosecuted and face punishments. Now the question is: what of this law?
As I said before, I was tortured in Kermanshah’s detention center and subject to physical and psychological pressure during the interrogation, so why is the evidence obtained under such conditions not only considered admissible in court, but is the same evidence used to sentence me so heavily?
I was transferred from Nabi Akram Sepah prison in Kermanshah to Sepah Al Mehdi of Orumiyeh on 27 Shahrivar 1387 (18 September 2008). In the new prison, I also was subjected to extreme psychological pressure and severe physical torture.
Once again I was transferred to the Information department of Orumiyeh on 16 Dey 1387 (6 January 2009) then to Western Azerbaijan’s Information Ministry headquarters on 26 Bahman 1387 (15 February 2009) and tortured again. After being transferred to the Orumiyeh prison on 21 Ordibehesht 1388 (11 May 2009), I appeared in court for the first and last time, at one of the branches of Revolutionary Court in Orumiyeh. [Court appearance listed as 11 July 2009 here: http://bit.ly/8Z0H45 ]
The representative of the Information Ministry was also present at the court, along with the Orumiyeh prosecutor. Before the proceedings I was cautioned that I may not speak of torture nor am I allowed to mention any of the interrogations methods or what happened during these sessions. I was also threatened not to mention that my “confession” was obtained under torture.
Such was the atmosphere of the court, and the fact that I was not given any time to prepare a statement nor given enough time to state my case, how could my lawyer or myself be able to defend my case against such heavy accusations in less than 10 minutes even though I was innocent?
Another question is: what was the purpose of my presence in such a comedic court, if not to just prove that I had a “trial” and was ”sentenced” during the proceedings?
Despite the threats and pressures, I stated to the judge, Judge Darvishi, head of the 1st branch of the Revolutionary Court, that I was indeed tortured and the confessions are invalid since it was dictated to me while being under severe mental and physical duress. I also told him that I was cautioned not to mention the torture or retract my confessions. But alas, he proceeded with the sentencing without any attempt to investigate my claims of torture and in 10 minutes delivered the sentence of execution. The same sentence was upheld at the appeals court and on 17 Mordad 1388 (8 August 2009) was finalized and delivered to me in central Orumiyeh prison.
It is worth saying that between the first court sentencing and the appeal court, I did not stop trying, and on 5 Mordad 1388 (27 July 2009), two weeks before the final verdict, I sent a formal complaint for inhumane and illegal behavior to the attorney general of military courts in Orumiyeh, which has gone on record on 10 Dei 1388 (31 December 2009). My brother was advised on 27 Bahman 1388 (16 February 2009) that I filed a complaint against the way I was treated during interrogations by information agents in Al Mahdi prison on 16 Azar 1388 (7 December 2009) and that I wanted to have a forensic examination. My complaint at the military court was referred to the main courts, and despite my complaints about the behaviour of the interrogators and the officers of Al Mehdi branch of the Sepah, and the medical evidence of the torture that I laid before them, and my request to be sent to the Medical officer, the prosecutor of the 8th branch did not even ask to send me to the medical examiner to find out if I was telling the truth or not.
On 13 Bahman 1388 (2 February 2009), right after I sent the complaint and submitted my evidence to the medical examiner, I was taken to the Information ministry under armed guard and was kept there for three days. During these three days I was threatened about the complaint I had submitted and asked why I dared to complain, and also told that I now must appear on camera and read off the confessions they have written for me and deny that I had been mistreated in any way. I was told if I cooperate, they may lessen the charges and reduce the punishment. These naked threats to me, and their attempt to create a false reality for people, is like they are bartering with human life.
My family was terrified when they heard that I was transferred to the Information Ministry, and whenever my father attempted to find any information about me, he was given confusing and conflicting answers. He was so frightened that I may have already been executed that he suffered a fatal heart attack at the Information Ministry and was sent from there to hospital where he passed away, thus adding another chapter to the crimes of the Islamic Republic for creating such fear in the relatives of political prisoners, which is much worse than an actual execution. Who will answer for such crimes?
Not 20 days after the death of my father I was summarily exiled to prison in Qazvin [200 or so miles from Orumiyeh, his home]. You can imagine my mental condition, especially after spending hours handcuffed and blindfolded without any explanation of what is about to happen. After several hours in that condition they casually mentioned that I am to be transferred to another prison and “not to worry.” So far no one has followed up on my complaints or my request to be sent to the medical examiner. So far there has been no reason given for not following up on my complaints.
On 30 Farvardin 1388 (19 April 2009), the 104th branch of criminal court of Orumiyeh released its judgement: nobody, no official of information or representative of the revolutionary guard explained anything to me; there was no forensic medical examination and I still don’t know the basis of this sentence. An indictment based on the intelligence ministry and court made of me, Hossein Khezri, an armed combatant. I had no weapon when I was arrested, my struggle was only a political one, and I never turned any weapon against Iran. But I spent 8 months in solitary between my different cells in Nabi Akram in Kermanshah, Al Mahdi and the intelligence ministry in Orumiyeh, in the worst physical conditions, savagely tortured, humiliated and constantly threatened.
The 8 months I spent in solitary confinement affected my mental state such that I tried to kill myself twice. I thought death would be far better than this daily torture and these inhumane conditions. How is it possible in today’s world to torture someone for 8 months without allowing him to see a visitor or even contact his lawyer, not even on the phone?
In conclusion, I , Hossein Khezri, am a political prisoner sentenced to death and kept under such secrecy that when my OPEN letter arrived at the courts, the prison refused to identify my name or fingerprints, and the letter itself was confiscated. The time of my execution has not been told to me. I do not know if it will be tomorrow, or the day after, or tonight, and I am not allowed visitors and can not even let any one know that I am still alive.
It is under these conditions that I ask all human rights defenders and organizations concerned with human rights and the rights of prisoners to accept my request and be my voice to humanity.
From now on I formally recognize all of you as my lawyers and ask you to help me take my case to a fair and just court without any secrecy, and with complete openness I will answer any and all of your questions.
Finally I ask the UN Human Rights Commissioner to kindly read, publish and take on my case.
With respect,
Hossein Khezri
Political prisoner on death row, Orumiyeh central prison, Ward 12
Notes: Mr. Hossein Khezri, aged 28, was detained in the city of Orumiyeh, and according to the information received on 11 April 2010, he was transferred from Orumiyeh Prison to an unknown location prior to his execution. Moreover, all of his personal belongings were taken away. On July 31, 2008, Mr. Khezri was arrested in the city of Kermanshah. On July 11, 2009 he was convicted of being a mohareb (”enemy of God”) and “endangering state security.” While in prison, he has been subjected to torture and injured so badly that his eyesight has been affected severely.
Translation: Lissnup
Read more!